آری زبان من از توصیف تو عاجز است، که؛ در وهمِ من هم بزرگی تو نمی گنجد. آخِر پروردگارا! من نه آنم که تو اشرف مخلوقاتش خوانده ای؟ پس این همه حقارت و ذلالت از آن کیست که در من ریشه دوانده؟ من نه آنم که جانشین خداوندی توام؟ پس این همه تاریکی و ظلمت چیست که بر من سایه افکنده؟

من نه آنم که درباره اش فرمودی ”نَفَختُ فیهِ مِن روحی“ ؟ پس این وسوسه ها از آن کیست که روح مرا با خود به زیر می کشد؟ من نه آنم...

خدایا! اعتراف می کنم که من خود را به واسطۀ گناه حقیر کردم، به واسطۀ جهل روشنایی را برای خودم به تاریکی مبدل کردم، به واسطۀ هوای نفس شیطان را بر خود مسلط ساختم و...!

اما...اکنون در برابر تو حاضر شده ام تا دو رکعت با تو آشنا شوم...

خدایا فرصت این حضور را بر من ببخش؛ یک قنوت عشق از من بپذیر و یک سجده اخلاص به من عطا کن!

امام حسین علیه السلام:

لا یأمَن یومَ القیامَةِ إلاّ مَن خافَ الله فِی الدُّنیا؛

کسی در قیامت در امان نیست مگر کسی که در دنیا ترس از خدا در دل داشت.

منبع

مردی برای اصلاح سر و صورتش به آرایشگاه رفت. در بین کار گفتگوی جالبی بین آنها در گرفت. آنها در رابطه به موضوعات و مطالب مختلف صحبت کردند
و وقتی به موضوع خدا رسید، آرایشگر گفت : “من باور نمیکنم خدا هم وجود داشته باشد”.
مشتری پرسید: “چرا باور نمیکنی؟”
آرایشگر جواب داد: “کافیست به خیابان بروی تا ببینی چرا خدا وجود ندارد، به من بگو اگر خدا وجود داشت این همه مریض می شدند؟ بچه های بی سرپرست پیدا میشد؟ اگر خدا وجود میداشت نباید درد و رنجی وجود داشت. نمیتوانم خدای مهربانی را تصور کنم که اجازه میداد این همه درد و رنج و جود داشته باشد.”
مشتری لحظه ای فکر کرد اما جوابی نداد. چون نمیخواست جر و بحث کند. آرایشگر کارش را تمام کرد و مشتری از مغازه بیرون رفت. به محض اینکه از مغازه بیرون آمد مردی را دید با موهای بلند و کثیف و به هم تابیده و ریش اصلاح نکرده ظاهرش کثیف و به هم ریخته بود.